In dit boek worden een aantal facetten van Jungs leven en werk behandeld, die alle een pleidooi vormen, gericht aan de moderne, ‘verlichte’ mens, om open te staan voor de irrationele strevingen van zijn of haar onbewuste.

Jung ging ons daarin voor toen hij zelf, tijdens een zware crisis in 1913-1918, een ‘ontmoeting’ had met de strevingen van zijn ziel. Die vonden hun neerslag in het Rode Boek.

Thema’s die uit deze crisis voortkwamen, worden beschreven in de hoofdstukken over het individuatieproces als een integratie van het irrationele in het rationele, over Jungs visie op het kwaad, en over zijn kijk op kunst als een overstijging van goed en kwaad.

Een hoofdstuk is gewijd aan de pijnlijke controverse tussen Martin Buber en Jung over hun ‘ervaring van God’. In de ontmoeting tussen Jung en Wolfgang Pauli gaat het juist om een uiterst vruchtbare ‘conjunctie’ tussen de analytische psychologie en de quantumfysica.

Uitgebreid wordt stilgestaan bij de levenslang inspirerende relatie die ontstond tussen Jung en de Nederlandse Maggy Quarles van Ufford, die in 1918 bij Jung in analyse kwam. Verder is er de uiterst merkwaardige ervaring die Jung met zijn vriendin Toni Wolff had in een baptisterium in Ravenna, toen zij daar ‘samen’ mozaïeken ‘zagen’. Voor Jung was dit een klassiek bewijs voor zijn hypothese over het bestaan van het collectieve onbewuste.

Tussen de hoofdstukken door vertelt de auteur over een aantal momenten in zijn persoonlijke leven, vanaf zijn adolescentie tot op zijn oude dag, waarop hij Jung persoonlijk ‘ontmoet’ heeft.