Na veertig jaar keert John Irving terug naar de wereld die hij beschreef in zijn bestseller De regels van het ciderhuis: het weeshuis in St. Cloud’s, Maine, waar dr. Wilbur Larch de drie jaar oude Esther onder zijn hoede neemt, een weesmeisje wier leven getekend is door antisemitisme.

Esther Nacht is geboren in Wenen, in 1905. Haar vader sterft aan boord van het schip dat hen van Bremerhaven naar Portland, Maine brengt. Daar, in Portland, wordt Esthers moeder door antisemieten vermoord. In het weeshuis van St. Cloud’s merkt dr. Larch, de geneesheer-directeur, dat het ouderloze meisje niet alleen weet dat ze Joods is, maar ook dat ze het bijbelse verhaal kent van Koningin Esther, naar wie ze vernoemd is.

Dr. Larch beseft dat het niet makkelijk zal zijn een Joodse familie te vinden die Esther wil adopteren. Misschien vindt hij wel helemáálgeen familie voor Esther.

Maar wanneer Esther veertien is ontmoet hij de Winslows, de liefdevolle ouders van een gezin waar al heel wat weeskinderen in zijn opgenomen. Ze zijn niet Joods, maar ze verafschuwen vooroordelen en antisemitisme.

Esthers dankbaarheid jegens de Winlows is oneindig. Ze houdt zielsveel van ze. Terwijl ze op zoek gaat naar haar eigen wortels, blijft ze de Winlows koesteren en beschermen – zelfs in Wenen.

Het laatste hoofdstuk van deze ontroerende en vaak grappige historische roman speelt zich af in Jeruzalem in 1981, als Esther inmiddels zesenzeventig is.