Als Jeroen van Bergeijk in Burkino Faso in een Mercedes-taxi stapt en een vergeelde sticker van voetbalclub PSV op het dashboardkastje ziet, wordt zijn fantasie geprikkeld. Niets aan de auto herinnert nog aan zijn land van herkomst: springveren steken door de stoelen en uit de knalpijp komt een walmende, intzwarte rook. Hoe is die auto daar terechtgekomen?

Met die vraag in het achterhoofd reist van Bergeijk een jaar later met een oude Mercedes diesel van Amsterdam naar West-Afrika. Hij doorkruist Marokko, de woestijn van Mauritanië en belandt via Mali, Ghana, Togo en Benin uiteindelijk in Quagadougou. Hij krijgt autopech - uiteraard! - en maakt de nasleep van een staatsgreep mee in Togo. Onderweg gaat hij op zoek naar de handelaren en avonturiers die in oude auto's door de Sahara rijden om ze in Afrika met winst te verkopen.

Mijn Mercedes is niet te koop is ook de geschiedenis van een auto: een Mercedes 190D, bouwjaar 1988, 220.000 kilometer op de teller. Van Bergeijk koopt hem van een politeagent die hem tijdens zijn stationering in Kosovo van een guerrillastrijder kocht. Hij is even nieuwsgierig naar de koper van zijn Mercedes als naar de vorige eigenaren, naar het verhaal achter die 220.000 kilometer.