Er is een verlies aan winter: er zijn minder sneeuwdagen, minder vorstdagen. Door de klimaatontregeling verwateren de winters tot winters zonder betekenis. Nulwinters. En toch is er een groeiend misprijzen voor dat seizoen. Een winter staat gelijk met winterellende. Een winter moet bestreden worden, met strooizout of giftige commentaren. Tegen die negatieve perceptie in is Kind zonder winter een ode aan de winter, een uitgesproken pleidooi voor dat ene seizoen.
Kind zonder winter is het relaas van een persoonlijke zoektocht. Die begint bij de sneeuwman in de eigen tuin en leidt naar blizzards in de Oostkantons, Elfstedentochten in Friesland, sneeuwkanonnen in de smeltende bergen en maanden zonder zon in het Hoge Noorden.
Er zijn de oorlogswinters, er is de schrijver die dood werd teruggevonden in de sneeuw, er is winter in de taal, en er is de poëzie van een sneeuwvlok die een uur onderweg kan zijn naar de begane grond.
Een boek met die éne leidraad: hoe liefde en koude kunnen samengaan.