Voor de lezers van J.D. Barker, Daniel Cole en alle kijkers van The Blair Witch Project

Daar, zie je haar?
Dat was Amy.
Dat is het meisje dat is gestorven.

Eerst geloofde ik niet in De Regel van Drie. Niet meteen. Het was gewoon een verhaal waar iedereen het over had. Een gerucht dat mijn vriend had gehoord over een meisje genaamd Amy. Zij was geobsedeerd geraakt door het getal drie. Ze was een jonge student met een leven vol ongeluk: haar ouders hadden zelfmoord gepleegd nadat haar zus was omgekomen bij een ongeval. Amy was ervan overtuigd dat dit betekende dat zij óók gedoemd was te sterven. Want volgens De Regel van Drie volgen drie tragedies elkaar altijd op. Niemand gelooft zoiets natuurlijk. Maar het ergste van alles is dat ze echt is overleden.

Mijn vriend zei lachend: ‘Ila, slechte dingen gebeuren altijd in drieën,’ en hij heeft gelijk. Want deze keer komt De Regel van Drie achter mij aan, ook al doe ik er alles aan om het te voorkomen. En het ergste van alles? Als je dit leest, ben jij de volgende.

Pers en collega-auteurs

‘De regel van drie is een origineel, genuanceerd verhaal dat me omverblies. Slimme dialogen, personages die je in je dromen achtervolgen en een plot waar je steil van achteroverslaat. Ik vond het geweldig.’ Chris Whitaker, auteur van Alle slechte meisjes

‘Vol twists en met een snel tempo.’ Publishers Weekly

‘Met een aangrijpend begin gevolgd door flashbacks naar gebeurtenissen uit het verleden om de missende informatie op te vullen, is De regel van drie een verhaal vol twists, en oh zo bevredigend.’ Booklist